Objektivat thelbësisht të ndryshëm të Ankarasë dhe Damaskut, shoqëruar me ndikimet e jashtme të Iranit dhe Rusisë, krijojnë një peizazh kompleks negociues.
Kur Rexhep Tajip Erdogan kohët e fundit bëri një ftesë për presidentin sirian Bashar al-Asad për një takim, presidenti turk po sinjalizonte hapjen e tij për dialog.
Kjo strategji përputhet me qasjen më të gjerë të Erdogan për ruajtjen e marrëdhënieve të mira me fqinjët e Turqisë në rajon. Shqetësimet kryesore të Ankarasë janë refugjatët sirianë dhe luftojnë kërcënimet nga Punëtorët e Kurdistanit ’ Partia (PKK) dhe Forcat Demokratike Siriane (SDF), transmeton Telegram News.
Asad, nën presionin e Rusisë dhe kërkimi për të demonstruar fitoren ndaj besnikëve të tij, ka mirëpritur nismën turke, megjithëse mbetet e paqartë nëse, apo kur, një takim i tillë mund të ndodhë në të vërtetë.
Por Asad gjithashtu ka theksuar mungesa e përparimit në takimet e mëparshme të nivelit të sigurisë, duke reflektuar nevojën për të balancuar kërkesat iraniane për një tërheqje të plotë turke nga Siria.
Objektivat kryesorë të Asadit për çdo takim të ardhshëm përfshijnë tërheqjen e forcave turke nga Siria, dhe ndërprerjen e mbështetjes turke për fraksionet e opozitës siriane.
Këto kërkesa përputhen me interesat iraniane, pasi Asad e pranon se nuk mund të përballet me SDF ndërsa grupi është nën mbrojtjen e SHBA-së.
Simbolizmi i dy udhëheqësve që shtrëngojnë duart do të ishte thelbësor për të dy, megjithëse për arsye të ndryshme.
Turqia mbetet e palëkundur në qëndrimi i saj, duke refuzuar të tërheqë forcat e saj derisa kërcënimi i PKK të eliminohet dhe refugjatët sirianë janë kthyer në mënyrë të sigurt në shtëpi. Zyrtarët turq kanë sugjeruar që Ankaraja do të vazhdojë të mbështesë grupet e opozitës Siriane, të cilat komplikojnë dinamikën e negociatave, pasi Damasku e shikon shkëputjen turke si një parakusht për çdo dialog kuptimplotë.
Sot, Rusia dhe Irani mbajnë dorën e sipërme në Siri pas zbërthimit të ushtrisë Siriane në konflikt. Ky ndërrim ka krijuar qendra të reja të pushtetit në vend, duke reflektuar një ekuilibër të ri në terren.
Ndërsa Asad merr vendime përfundimtare si president, shqetësimi i tij kryesor mbetet mbajtja e pushtetit, pavarësisht nga kostoja. Vendimet e tij janë ndikuar shumë nga Rusia dhe Irani, dhe ai përpiqet t’i balancojë ato në një mënyrë që e mban atë në pushtet. Por shërbimi i inteligjencës së vendit, i lidhur me Teheranin, raportohet se ka penguar procesin e afrimit të Turqisë me Sirinë.
Irani ushtron presion
Ministria Siriane e Mbrojtjes – me të cilën është Rusia duke punuar për të rindërtuar ushtrinë siriane si një forcë profesionale dhe për ta ristrukturuar atë për të pasqyruar Sirinë pas krizës – është më e hapur për bashkëpunimin e ndërmjetësuar nga Rusia me Turqinë.
Ministria ka propozuar bashkëpunim i përbashkët në rajonin lindor të Eufratit, i cili do të kushtëzohej që Turqia të çmontonte fraksione të moderuara të opozitës së armatosur dhe t’i integronte ato në ushtrinë siriane.
Ndërkohë, sipas një burimi në ministrinë e jashtme siriane, ambasada iraniane në Damask vazhdon të ushtrojë presion ndaj qeverisë siriane për të siguruar një tërheqje të shpejtë të forcave turke nga vendi, ndërsa gjithashtu bën presion për rritjen e koordinimit të sigurisë dhe inteligjencës për të çmontuar grupet terroriste.
Në të kundërt, ambasada ruse në Damask, sipas burimit të ministrisë së jashtme siriane, ka bërë presion ndaj Asadit për të arritur përparim të prekshëm në negociatat me Ankaranë.
Rusia në fund të fundit e dëshiron SHBA-në jashtë Sirisë, duke shpresuar se forcat siriane, ruse dhe turke mund të mbushin vakumin e energjisë në vend të Iranit dhe milicive të saj, duke i mundësuar kështu Rusisë të kontrollojë pjesën më të madhe të Sirisë.
Muajin e kaluar, raportet u shfaqën se qeveria e Irakut dëshironte të priste një takim fillestar midis Erdogan dhe Asadit.
Ndërkohë, dallimet themelore në objektivat e Sirisë dhe Turqisë, shoqëruar me ndikimet e jashtme të Iranit dhe Rusisë, krijojnë një peizazh kompleks për arritjen e çdo zgjidhjeje gjithëpërfshirëse midis dy kombeve.
Por Erdogan, Asad dhe shtetet fqinje mbeten të etur për një foto të dy liderëve së bashku, duke e parë atë si një mjet për të çuar më tej agjendat e tyre. /TelegramNews/